Ver elini - kuşlar insanların omuzlarına konup
En sonunda o kızoğlankız umudun
Uzak denizden yaklaşmakta olduğunu şakıyarak
Herkese duyurmadan
Gel birlikte gidelim, dostum, varsın taşlasınlar bizi
Varsın suçlasınlar başlarımız bulutlarda yürüyoruz diye
Onlar ki hiç anlamamışlardır,
Bizim hangi demir, hangi taş, hangi kan ve hangi ateşle
Yapılar ve düşler kurup türküler söylediğimizi.

Odisseus Elitis
Çev.: Cevat Çapan

Hangi taşlar, hangi kan, hangi demir

Hangi taşlar, hangi kan, hangi demir
Ve hangi ateşten yaratılmışız biz
Salt sis gibi görünsek de
Bizi taşa tutsalar ve başlarımız bulutlarda
Yürüyoruz diye suçlasalar da
Bir Tanrı bilir
Nasıl geçer günlerimiz gecelerimiz

Gece ürpertici acını depreştirdiğinde, dostum,
Görüyorum nasıl açtırıyor sana kollarını yüreğin ağacı

Senin çağırdığın
Ama yıllar boyunca
Bir türlü yükseklerden inmeyen
Soylu bir düşünce önünde
O yükseklerde, sen aşağıda, burada

Ama özlemin gözleriyle uyanır bir gün ten
Ve bir zamanlar tek yalnızlığın ışıdığı yerde
Düşlediğin güzel bir kent gülümser Neredeyse görüyorsundur, seni beklemektedir
Ver elini, gidelim birlikte, şafakta zafer naraları
Her yeri uğultuya boğmadan